Podstawowa część badania USG ciąży odbywa się w obrazie dwuwymiarowy 2D, na którym obserwujemy przekroje ciała

płodu wraz z obrazem jego narządów wewnętrznych. Jest to najważniejsza część badania, umożliwiająca ocenę wielkości i kształtu różnych części ciała płodu, struktur anatomicznych, łożyska, ilości wód płodowych.

Nowszej generacji aparaty USG umożliwiają również ocenę przepływu krwi (badanie dopplerowskie) przez różne naczynia płodu i matki, dostarczającą bardzo ważnych informacji o funkcji serca, łożyska i innych narządów i o dobrostanie płodu.

Nowocześniejsze aparaty USG umożliwiają trójwymiarową rekonstrukcję obrazu płodu. Dzięki badaniu trójwymiarowemu 3D możliwe jest nie tylko uzyskanie pięknego obrazu dziecka zrozumiałego dla obserwującej badanie kobiety ciężarnej, ale również uzyskanie przekrojów anatomicznych niedostępnych w badaniu dwuwymiarowym, ułatwiających rozpoznanie wad wrodzonych.

Obrazowanie 4D to obrazowanie trójwymiarowe w czasie rzeczywistym, umożliwiające obserwację ruchów płodu, pracy

serca, dostarczające wielu informacji niedostępnych w badaniach tradycyjnych, dostępne na najnowocześniejszych aparatach.

Reasumując, wykonanie badania w technice 2D i 4D daje dopiero pełen obraz ciąży. W badaniu 2D na ekranie komputera oglądamy płaskie przekroje ciała dziecka, a w badaniu 4D możemy zobaczyć dziecko jako ruchomą bryłę (oczywiście obraz trójwymiarowy jest symulowany przez komputer na płaskim ekranie monitora).

Ponieważ obrazowanie 4D jest stosowane od niedawna, nasza wiedza o jego przydatności dopiero się kształtuje.

Dzięki obrazowaniu 4D ustalono kolejność pojawiania się poszczególnych umiejętności ruchowych płodu, na przykład

wiadomo, że zdolność przeciwstawiania kciuka pojawia się wcześniej, niż zdolność zginania pozostałych palców dłoni.

Podobnie, przed urodzeniem, rodzaje aktywności ruchowej płodu zmieniają się i rozwijają, stając się coraz bogatsze. Ich obserwacja w obrazie 4D jest łatwiejsza niż w dwuwymiarowym. Wprowadzenie tej nowej techniki obrazowania budzi nadzieje na lepszą ocenę funkcji mózgu i przewidywanie rozwoju płodu. Zaczynamy poznawać zależności pomiędzy wzorcami ruchowymi płodu a chorobami układu nerwowego. Coraz więcej badań poświęca się ocenie zachowania płodu we wnętrzu ciała matki, jego stanom emocjonalnym. Dzięki obrazowaniu 4D wiemy, że w trzecim trymestrze płód potrafi się uśmiechać. Ciągle jednak możemy się tylko domyślać, co może oznaczać uwidocznienie uśmiechu płodu, lub innych wyrazów twarzy. Być może dzięki trójwymiarowemu badaniu USG w czasie rzeczywistym okaże się, że poprzez swoje zachowanie i wyraz twarzy płód daje nam do zrozumienia, jak się czuje, podobnie jak się to dzieje po urodzeniu, kiedy matka patrzy na buzię i ruchy dziecka. Dzięki badaniu 3D można zarejestrować obraz przestrzenny całego płodu i w dowolnym momencie na aparacie USG.

Najnowsze doniesienia wskazują, że niewielkie (w sensie rozległości) wady wrodzone, takie jak rozszczepy wargi,

podniebienia, polidaktylia (dodatkowe palce), zniekształcenia dłoni i stóp, niewielki rozszczep kręgosłupa można bardziej miarodajnie ocenić dzięki obrazowaniu 4D. Również pewne subtelne cechy nieprawidłowe, jak np. nisko osadzone uszy, nieprawidłowości rysów twarzy, zniekształcenia dłoni są w obrazie 4D wyraźniej widoczne niż w badaniu klasycznym, co ma duże znaczenie w diagnostyce zespołu Downa i innych nieprawidłowości chromosomowych i genetycznych. Dzięki obrazowi trójwymiarowemu możliwa jest bardziej precyzyjna ocena kości nosowych płodu, czyli parametru bardzo ważnego w ocenie ryzyka zespołu Downa. Badanie trójwymiarowe umożliwia matce zobaczenie twarzy 

dziecka i jego ciała prawie tak, jak widoczne byłoby na zdjęciu. Wielu psychologów uważa, że przyczynia się to do wytworzenia wcześniejszego i silniejszego związku emocjonalnego matki z dzieckiem. Należy więc podkreślić,

że obserwacja obrazu dziecka podczas badania USG ma nie tylko charakter rozrywki, ale również wzmocnienie więzi matki (i ewentualnie obecnego podczas badania ojca dziecka) z nienarodzonym dzieckiem.